🪩 Ucisk Na Nerw Skórny Boczny Uda

w jego obrębie w sposób pośredni wskazują na prze-wlekłą neuropatię. Nerw skórny boczny uda Nerw skórny boczny uda może ulegać uciskowi po wyj-ściu spod więzadła pachwinowego (zespół Rotha)(7). Leży tu bardzo powierzchownie, stąd jego podatność na podrażnienia, wynikające choćby z noszenia zbyt ciasnego ubrania. Struktury do rozpoznania na zwłokach, układ nerwowy Nerw skórny przyśrodkowy przedramienia prawy/lewy. Nerw skórny boczny uda prawy/lewy. Jeśli dolegliwości są zlokalizowane na bocznej powierzchni uda i mają charakter mrowienia, pieczenia mogą być związane z uszkodzeniem nerwu skórnego bocznego uda. Zwykle jest to dolegliwość łagodna i nie wymagająca leczenia. W przypadkach uciążliwych można wykonać blokadę tego nerwu - tego typu zabiegi wykonywane są w Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like jak powstaje nerw łydkowy, przebieg nerwu łydkowego, gdzie odchodzi nerw skórny łydki przyśrodkowy i boczny? and more. nerw skórny boczny uda oraz zasłonowy – uszkodzenie może wynikać ze zgięcia kończyny w stawie biodrowym przekraczającego 90 stopni; nerw kulszowy – uszkodzenie możliwe jest na wielu poziomach, złota zasada: zgięcie w stawie kolanowym i biodrowym należy ograniczać tylko do poziomu komfortowego dla pacjenta przed operacją. U niektórych osób nerw [skórny bocznego uda] jest szczególnie podatny na kompresję - tłumaczy dr John England, neurolog z Nowego Orleanu i członek Amerykańskiej Akademii Neurologii. Ryzyko zaburzeń czucia wzrasta po założeniu szpilek. Ból kręgosłupa promieniujący do nóg. Ból kręgosłupa lędźwiowego promieniujący do nóg najczęściej spowodowany jest rwą kulszową.Przyczyną tej dolegliwości (potocznie określanej atakiem korzonków nerwowych) jest ucisk na nerw kulszowy, składający się z nerwów rdzeniowych L4, L5 i S1. Nerw trójdzielny (łac. nervus trigeminus) to nerw I łuku skrzelowego i największy piąty nerw (V) z dwunastu nerwów czaszkowych, które symetrycznie odchodzą od mózgu i opuszczają czaszkę poprzez otwory obecne w jej podstawie. Nerw trójdzielny rozgałęzia się na trzy mniejsze: nerw oczny (V1), nerw szczękowy (V2), nerw żuchwowy (V3). Gałęzie brzuszne nerwów rdzeniowych: a/ włókna ruchowe, czuciowe i autonomiczne b/ z segmentów piersiowych zachowują podział metameryczny = nerwy międzyżebrowe c/ z innych segmentów tworzą parzyste sploty Gałęzie skórne splotu szyjnego: nerw potyliczny mniejszy(n. occipitalis minor) nerw uszny wielki (n. auricularis magnus) nerw Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like nerwy nadobojczykowe, nerw skórny boczny ramienia, nerw skórny przyśrodkowy ramienia and more. Zaopatruje on ruchowo dolne odcinki przednich mięśni brzucha; gałęzie czuciowe oddaje do skóry narządów płciowych zewnętrznych, natomiast do uda wysyła tylko drobne gałązki skórne. Nerw skórny boczny uda – odchodzi od pętli splotu lędźwiowego, łączącej drugi i trzeci nerw lędźwiowy (L2, L3). MASAŻ TENSEGRACYJNY 1. PODSTAWY 1. Masaż tensegracyjny; zabieg terapeutyczny oparty na zasadach prawa tensegracji, czyli na zależnościach strukturalnych występujących między mięśniami, powięziami i więzadłami, polegający na ocenie palpacyjnej wrażliwości uciskowej tkanek, lokalizacji tkanek, w których wystąpiło wzmożone 2ZPLa. Piekący ból po zewnętrznej strony uda to typowa meralgiaMeralgia z parestezjami jest to schorzenie będące wynikiem uszkodzenia nerwu skórnego bocznego uda. Najczęściej chorują osoby otyłe w wieku 40-60 lat, ale objawy mogą też wystąpić u dzieci czy u osób szczupłych i wysportowanych. Uszkodzenie nerwu jest spowodowane jego uciskiem pod więzadłem pachwinowym. Objawy meralgii z parestezjami W wyniku ucisku nerwu skórnego bocznego uda dochodzi do wystąpienia objawów jego podrażnienia. Podrażanie nerwu skórnego bocznego uda typowo spowoduje piekący ból po zewnętrznej stronie uda. Poza piekącym bólem chory może odczuwać również mrowienie, palenie, kłucie, drętwienie, uczucie zimna czy też uczucie jakby wibrował telefon. Najczęściej te przykre dolegliwości dotyczą zewnętrznej strony uda, ale mogą też występować po stronie przedniej. Objawy mogą też promieniować w stronę brzucha i kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Co ważne, objawy mogą się nasilać podczas dłuższego chodzenia czy stania i zmniejszać się w pozycji siedzącej. Co ciekawe u co piątej osoby z meralgią objawy mogą występować obustronnie. Jak dochodzi do ucisku nerwu skórnego bocznego uda Po pierwsze może to być wynik noszenia ciasnych spodni, pasków lub gorsetów lędźwiowych. Przyczyną meralgii z parestezjami mogą być też powikłania po operacjach ortopedycznych czy chirurgicznych przeprowadzanych w okolicy pachwiny. Zbyt ciasne ubrania często powodują ucisk nerwu skórnego bocznego udaPo drugie nerw skórny boczny może być podatny na uszkodzenie w wyniku zaburzeń hormonalnych czy niedoborów pokarmowych. Na przykład cukrzyca, niedoczynność tarczycy czy alkoholizm może uszkadzać strukturę nerwu. Na koniec anatomia. Każdy jest zbudowany trochę inaczej. Jedni będą mieli większe predyspozycje do wystąpienia pieczenia uda w przebiegu meralgii inni mniejsze. Badanie nerwu skórnego bocznego uda Piekący ból na zewnętrznej stronie uda jest bardzo charakterystyczny. Neurolog zawsze powinien podejrzewać meralgie z parestezjami w takiej sytuacji. Badanie neurologicznie w tym schorzeniu pokaże zaburzenia czucia w zakresie pieczenia uda. Dodatkowo lekarz może zauważyć przerzedzenie włosów na skórze, gdzie boli. Taki objaw wskazuje, że uszkodzeniu uległa ta część nerwu która reguluje ukrwienie na skórze. Badając dalej, lekarz zacznie opukiwać nerw w okolicy więzadła pachwinowego co powinno nasilić dolegliwości (dodatni test Tinela). Kolejnym elementem badania lekarskiego jest test kompresji miednicy. Test kompresji miednicy rozróżnia meralgie z parestezjami od bólów kręgosłupa. Pacjent w tym teście musi leżeć na boku. Lekarz naciska na miednice z boku przez około 45 sekund. Zmniejsza się w ten sposób napięcie więzadła pachwinowego. Jeżeli objaw w tym teście zmniejszą się to wskazuje to na ucisk nerwu skórnego bocznego pod więzadłem. Jeżeli objawy w tym teście nie zmieniają się to jest to inny problem, najprawdopodobniej kręgosłupowy. Test kompresji miednicy powinien spowodować ustąpienie piekącego bólu udaDiagnostyka meralgii z parestezjami Badanie USG jest badaniem z wyboru. W badaniu tym można zaobserwować obrzęk nerwu w miejscu jego ucisku. Podobną wartość ma rezonans magnetyczny który również pokaże ucisk nerwu. Kolejnym badaniem, które może zdiagnozować ucisk nerwu skórnego bocznego jest badanie elektrofizjologiczne (EMG). Dodatkowo badanie EMG pomoże określić dalszy przebieg choroby a tym samym wskazać najlepsze leczenie. Jeżeli obrazy z tych badań są niejednoznaczne. Warto empirycznie wykonać blokade nerwu. Jest to bardzo bezpieczne postępowanie w rękach sprawnego lekarza. Ustąpienie dolegliwości na jakiś czas potwierdza problem. A co, jeśli to coś innego Pieczenie zewnętrznej strony uda może również powodować dyskopatia kręgosłupa ledźwiowo-krzyżowego, zapalenie kaletki maziowej krętarza, konflikt udowo-panewkowy i neuropatia cukrzycowa nerwu udowego. Każde z tych schorzeń ma charakterystyczne objawy i lekarz łatwo poradzi sobie z nakierunkowaniem pacjenta. Leczenie piekącego bólu po zewnętrznej stronie udaPo pierwsze schorzenie to najczęściej jest samoograniczające się. To znaczy, że po jakimś czasie mija bez leczenia. Jeżeli tak się nie dzieje to należy podjąć leczenie. Najczęściej leczenie zaczyna się od leczenia nieoperacyjnego. Zalecenia podstawowe dla pacjenta to nakaz noszenia luźnych spodni, majtek, pasków itd. Sugeruje się też zrzucenie kilku kilogramów. Leczenie tabletkami przeciwbólowymi wskazane jest tylko na krótki czas na początku dolegliwości. Stosowanie tych leków dłużej przyniesie więcej szkód niż pożytku. Jeżeli dolegliwości nie dają żyć to lepiej stosować plastry z lignocainą. Blokada nerwu jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Podajemy pod kontrolą USG zastrzyk ze sterydem. Powoduje to ustąpienie lokalnego stanu zapalnego i zmniejszenie obrzęku nerwu co daje szybką ulgę choremu. Fizykoterapia jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Dobry fizjoterapeuta potrafi zdziałać cuda. W opornych przypadkach zaleca się leczenie chirurgiczne. Chirurg może zmienić pozycje nerwu w pod więzadłem, gdzie nerw będzie miał więcej miejsca. Wykonuje się również przecięcie nerwu lub jego nieodwracalne uszkodzenie przy pomocy substancji chemicznych. Jeżeli te wszystkie metody zawiodą to też nie jesteśmy bez silni. Dobry neurolog poradzi sobie z tymi dolegliwościami. Stosuje się różne grupy leków zmniejszających wrażliwość uszkodzonego nerwu. Odbywa się to troszkę na zasadzie prób i błędów, ponieważ nie ma jednego najskuteczniejszego leku. Stosujemy leki z grupy SSRI, AED czy pochodne opioidowe. Najczęściej wystarczy kilka miesięcy przyjmowania tych leków aby ustąpiły dolegliwości w najtrudniejszych przypadkach. Neuropatie w obrębie kończyny dolnej mają najczęściej charakter uciskowy, podobnie jak w przypadku kończyny górnej. Uciśnięte, a więc uszkadzane, mogą być włókna czuciowe, ruchowe i autonomiczne, dlatego badanie kliniczne przy podejrzeniu neuropatii powinno dotyczyć każdej z tych funkcji nerwu. Do najczęstszych neuropatii w obrębie kończyny dolnej zalicza się zespół Rotha, zespół kanału stępu oraz neuropatię uciskową nerwu strzałkowego wspólnego. Rzadziej występuje np. zespół mięśnia gruszkowatego czy metatarsalgia Mortona. W celu postawienia prawidłowej diagnozy podstawą jest dokładny wywiad oraz badanie kliniczne z oceną funkcji uciśniętego nerwu oraz wykonaniem charakterystycznych testów prowokacyjnych. Warto również wykonać badanie elektrofizjologiczne oceniające obiektywnie funkcję nerwu. Pomocne również są badania obrazowe: rentgenografia (RTG), ultrasonografia (USG) oraz w szczególnych sytuacjach spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego (ang. nuclear magnetic resonancev – NMR). Leczenie neuropatii uciskowych w pierwszym etapie powinno opierać się na eliminacji czynników predysponujących do ucisku na nerw, np. zmiana zbyt ciasnej odzieży w przypadku zespołu Rotha. Kolejnym etapem jest fizjoterapia oraz farmakoterapia. W przypadku braku poprawy po leczeniu zachowawczym, dużej dysfunkcji nerwu lub przy występowaniu mechanicznego ucisku na nerw niezbędne jest leczenie operacyjne. R e k l a m aPOLECAMY Neuropatie uciskowe to najczęstszy typ neuropatii polegający na kompresji na nerw przez otaczające go struktury. W zależności od rodzaju włókien prowadzonych przez dany nerw objawy mogą dotyczyć zarówno funkcji czuciowej, ruchowej, jak i autonomicznej nerwu [1]. Dlatego badanie kliniczne powinno opierać się na ocenie wszystkich powyższych jego funkcji. W przypadku uszkodzenia włókien czuciowych pacjent odczuwa nieprzyjemne drętwienia, parestezje lub piekący ból w okolicy unerwianej przez uciśnięty nerw. Może również dochodzić do zaburzeń czucia w jego dystrybucji. Uszkodzenie włókien ruchowych skutkuje osłabieniem, a w kolejnym etapie nawet zanikiem mięśni zaopatrywanych przez uszkodzony nerw. W przypadku uszkodzenia włókien autonomicznych charakterystyczna jest gorsza tolerancja zimna oraz zmiany troficzne w obrębie zaopatrywanej przez nerw skóry. Często również można zaobserwować brak owłosienia w tej okolicy [1, 2]. Neuropatie uciskowe w obrębie kończyny dolnej są znacznie rzadsze niż w obrębie kończyny górnej i często pomijane są w diagnostyce różnicowej w przypadku dolegliwości w obrębie kończyn dolnych. Jednak objawy zgła- szane przez pacjenta są na tyle charakterystyczne, że dokładny wywiad oraz badanie kliniczne często wystarczają, aby dokonać prawidłowego rozpoznania [3]. Do najczęstszych neuropatii uciskowych w obrębie kończyny dolnej należą: zespół Rotha (ucisk na nerw skórny uda boczny), zespół kanału stępu (ucisk na nerw piszczelowy tylny), ucisk na nerw strzałkowy wspólny, neuralgia Mortona (ucisk na nerw podeszwowy wspólny), zespół mięśnia gruszkowatego (ucisk na nerw kulszowy). Zespół Rotha (meralgia z parestezjami) – ucisk na nerw skórny uda boczny Zespół Rotha jest najczęstszą neuropatią uciskową w obrębie kończyny dolnej. Występuje głównie u mężczyzn. Powstaje na skutek ucisku na nerw skórny uda boczny na poziomie więzadła pachwinowego, wywołując ból i parestezje przednio-bocznej części uda, rzadziej przeczulicę oraz zmiany troficzne skóry w tej okolicy. W ok. 20% występuje obustronnie [4, 5]. Do czynników predysponujących zalicza się: przeciążenie wynikające z forsownych ćwiczeń mięśni brzucha oraz częstych ruchów zgięcia i wyprostu w stawie biodrowym, długotrwałą pozycję stojącą lub forsowny marsz, noszenie obcisłej odzieży lub pasów przepuklinowych, otyłość, ciążę, cukrzycę, dnę moczanową, wodobrzusze. Podczas badania klinicznego najbardziej charakterystyczne są zaburzenia czucia oraz parestezje w dystrybucji nerwu skórnego uda bocznego – na powierzchni przednio-bocznej uda, nasilające się podczas ucisku na więzadło pachwinowe oraz podczas wykonywania przeprostu w stawie biodrowym. Objawy zmniejszają się przy zgiętym stawie biodrowym. Pomocny jest również dodatni objaw Tinela występujący po opukiwaniu nerwu w miej- scu ucisku [6]. W leczeniu zespołu Rotha stosuje się eliminację czynników prowokujących ucisk nerwu, doustne leki przeciwzapalne, fizjoterapię oraz ostrzyknięcia sterydem. W przy- padku braku poprawy po leczeniu zachowawczym wskazane jest operacyjne odbarczenie nerwu. Zespół kanału kostki przyśrodkowej (zespół kanału stępu) – ucisk na nerw piszczelowy tylny Zespół kanału kostki przyśrodkowej jest drugim co do częstości występowania zespołem uciskowym w obrębie kończyny dolnej. Wywołany jest przez ucisk na nerw piszczelowy tylny na wysokości kostki przyśrodkowej, gdzie przechodzi on przez kanał stępu wspólnie z tętnicą i żyłą piszczelową tylną, ścięgnem mięśnia zginacza palców i zginacza długiego palucha oraz ścięgnem mięśnia piszczelowego tylnego [7]. Do jego występowania predysponują urazy w obrębie stawu skokowego, otyłość, choroby reumatyczne oraz obrzęki w obrębie kończyn dolnych. Występuje często u sportowców, szczególnie u biegaczy [8]. Do najbardziej charakterystycznych objawów zalicza się: parestezje, ból i drętwienia podeszwowej powierzchni śródstopia i palców, promieniujące w stronę łydki, czasami bóle również w obrębie pięty (gdy ucisk dotyczy również gałęzi piętowych), nadmierną funkcję zginaczy palców powodującą częste skurcze palców, zaostrzenie dolegliwości podczas chodzenia i w pozycji stojącej, zmniejszanie dolegliwości podczas unoszenia kończyny, osłabienie i następnie zanik mięśnia odwodziciela palucha, często nasilenie objawów w nocy. Podczas badania klinicznego bada się objaw Tinela znad kanału stępu oraz wykonuje się test prowokacyjny polegający na zgięciu grzbietowym i odwiedzeniu stopy, co wzmaga dolegliwości. Należy również ocenić czucie po stronie podeszwowej stopy oraz siłę zginaczy palców i odwodziciela palucha. W celu uzupełnienia diagnostyki można wykonać USG lub NMR oraz badanie elektrofizjologiczne. Pierwszym etapem leczenia zespołu kanału stępu jest leczenie zachowawcze, do którego zalicza się odciążenie kończyny, doustne leki przeciwzapalne, miejscowe ostrzyknięcie sterydem oraz fizjoterapię. W przypadku braku poprawy po leczeniu zachowawczym lub w zaawansowanej postaci choroby należy rozważyć leczenie operacyjne polegające na przecięciu troczka zginaczy. Również obecność patologicznej masy powodującej ucisk na nerw piszczelowy tylny stanowi wskazanie do leczenia operacyjnego [9]. Neuropatia uciskowa nerwu strzałkowego wspólnego Trzecią co do częstości neuropatią uciskową w obrębie kończyny dolnej jest kompresja nerwu strzałkowego wspólnego. Nerw ten na poziomie dołu podkolanowego odchodzi od nerwu kulszowego, kierując następnie się w stronę głowy kości strzałkowej i owijając jej szyjkę. W okolicy tej znajduje się bardzo powierzchownie i narażony jest na uszkodzenie oraz ucisk [6]. Sytuacje, które najczęściej powodują ucisk na nerw strzałkowy wspólny to: długotrwała pozycja klęcząca lub kuczna, np. joga, ucisk z zewnątrz, np. przez zbyt ciasny opatrunek gipsowy, częste zakładanie nogi na nogę, urazy głowy i szyjki kości strzałkowej, gangliony, wyrośla kostne, zgrubienie więzadeł. Do najczęstszych objawów zalicza się: parestezje, drętwienia i piekący ból w okolicy bocznej podudzia i stopy, osłabienie mięśni unerwionych przez nerw strzałkowy wspólny – opadanie stopy, utrudnione nawracanie stopy oraz utrudnione utrzymanie ciężaru ciała na pięcie [9]. Aby dokonać prawidłowego rozpoznania niezbędne jest dokładne badanie kliniczne połączone z wywiadem. Pomocne jest badanie również elektrofizjologiczne. Wśród badań obrazowych warto wykonać badanie RTG oraz USG. Leczenie tej neuropatii zawsze powinno rozpocząć się od próby wyeliminowania czynnika sprawczego, np. w postaci zbyt ciasnego gipsu. Wśród metod zacho- wawczych stosuje się tu fizjoterapię oraz miejscowe ostrzyknięcie sterydem lub doustne leki przeciwzapalne. W przypadkach uszkodzenia nerwu strzałkowego z dysfunkcją ruchową oraz przy braku poprawy po leczeniu zachowawczym wskazane jest leczenie operacyjne polegające na uwolnieniu nerwu w miejscu ucisku [10]. Neuralgia Mortona – ucisk na nerw podeszwowy wspólny Neuralgia Mortona jest wywołana uciskiem na nerwy podeszwowe wspólne, najczęściej pomiędzy II i III lub III i IV kością śródstopia. Występuje ona głównie u kobiet po 50. roku życia i często związana jest ze stosowaniem obuwia na wysokich obcasach z wąskim przodem. Do innych przyczyn zalicza się: obrzęki w obrębie stopy, choroby reumatyczne, gangliony itp. [11]. Charakterystycznym objawem jest silny, piekący ból na wysokości głów kości śródstopia, promieniujący w stronę palców. Nasilenie objawów następuje podczas chodzenia oraz przy palpacji bolesnej okolicy. Podczas odpoczynku objawy najczęściej zmniejszają się lub całkowicie ustępują. Aby postawić prawidłową diagnozę, ważne jest dokładne badanie kliniczne stopy z uzyskaniem bolesności palpacyjnej w charakterystycznej lokalizacji. Dodatkowo wykonuje się test Muldera – nasilenie objawów przy poprzecznym ściśnięciu stopy [6]. Badania obrazowe (USG lub NMR) tylko u części pacjentów z metatarsalgią Mortona wykazują obecność nerwiaka (tzw. nerwiaka Mortona). Jednak jego obecność nie jest warunkiem postawienia diagnozy neuralgii Mortona [11]. Leczenie rozpoczyna się od eliminacji nieodpowiedniego obuwa oraz stosowania odciążających wkładek do butów. Pomocna jest również fizjoterapia oraz miejscowe ostrzyknięcie sterydem. W przypadku braku efektu leczenia zachowawczego wskazane jest leczenie operacyjne polegające na odbarczeniu bolesnego nerwu lub usunięciu uwidocznionego nerwiaka. Zespół mięśnia gruszkowatego – neuropatia uciskowa nerwu kulszowego Neuropatia uciskowa nerwu kulszowego jest dosyć rzadka, a najczęstszym jej poziomem jest wyjście nerwu kulszowego z miednicy w bezpośrednim sąsiedztwie mięśnia gruszkowatego (tzw. zespół mięśnia gruszkowatego). W sytuacji tej pacjent odczuwa silny, piekący ból oraz drętwienia promieniujące od pośladka przez tylną powierzchnię całej kończyny dolnej, aż do stopy [12]. Nasilenie objawów następuje w wyniku długotrwałego siedzenia, rotacji zewnętrznej stawu biodrowego, podczas wchodzenia po schodach oraz pochylania przy wyprostowanych kolanach. Objawy te przypominają obraz rwy kulszowej i określane są jako rwa kulszowa gruszkowata. Do najczęstszych przyczyn tej neuropatii zalicza się: urazy lub przeciążenie biodra i pośladka powodujące obrzęk lub powstawanie krwiaka w obrębie mięśnia gruszkowatego, długotrwałe siedzenie, szczególnie na twardym podłożu, nagły wzrost masy mięśniowej lub wzrost masy ciała (np. ciąża), urazy i operacje biodra, różnicę długości kończyn dolnych, przykurcze mięśniowe oraz stawowe w obrębie biodra. Aby prawidłowo rozpoznać ten rodzaj neuropatii, należy uważnie zebrać wywiad oraz zbadać klinicznie, skupiając się na ewentualnych czynnikach predysponujących oraz na wykluczeniu innych jednostek chorobowych, jak np. dyskopatia krzyżowa, zmiany zwyrodnieniowe lub zapalenie kaletki stawu biodrowego. Charakterystyczne podczas badania jest tu nadmierne napięcie i tkliwość mięśnia gruszkowatego oraz nasilenie bólu podczas ruchów biodra, szczególnie przy rotacji zewnętrznej [5, 9]. Badania pomocnicze przy diagnostyce zespołu mięśnia gruszkowatego to USG, NMR oraz badanie elektrofizjologiczne. Często jednak ta jednostka chorobowa jest pomijana w badaniach i diagnostyce, a prawidłowe rozpoznanie zostaje dokonane zbyt późno. Skutecznym leczeniem najczęściej jest fizjoterapia opierająca się na ćwiczeniach rozciągających wspomaganych przez fizykoterapię. Dodatkowo można zastosować ostrzyknięcie okolicy mięśnia gruszkowatego (najlepiej pod kontrolą USG) sterydem lub botoksem (w przypadku nadmiernego jego napięcia) oraz doustnie leki przeciwzapalne. Bardzo rzadko leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy. W tym przypadku wykonuje się operacyjne odbarczenie nerwu kulszowego [6, 12]. Piśmiennictwo Atroshi I., Englund M., Turkiewicz A., Tagil M., Petersson Incidence of physician-diagnosed carpal tunnel syndrome in the general population. Arch Intern Med. 2011; 171 (10): 943-944. Osterman The double crush syndrome. Orthop Clin North Am. Jan 1988; 19 (1): 147–155. Kim S. J., Hong Jun et al. MR imaging mapping of skeletal muscle denervation in entrapment and compressive neuropathies. Radiographics. 2011; 31 (2): 319–332. Hospodar Ashman Traub Anatomic study of the lateral femoral cutaneous nerve with respect to the ilioinguinal surgical dissection. J Orthop Trauma 1999; 13 (1): 17–19. Moore Tsuruda Dailey The value of MR neurography for evaluating extraspinal neuropathic leg pain: a pictorial essay. American Journal of Neuroradiology. 2001; 22 (4): 786–794. Rutkove S. Overview of Lower Extremity Peripheral Nerve Syndromes. UpToDate. 2013, Jan. 7. Jackson Tarsal tunnel syndrome in athletes. Am J Sports Med 1991; 1: 61–5. Williams Williams Rosson Dellon Anatomic site for proximal tibial nerve compression: a cadaver study. Annals of Plastic Surgery. 2009; 62 (3): 322–325. Toth C. et al. Peripheral Nervous System Injuries in Sport and Recreation: A Systematic Review. Sports Medicine 2005; 35 (8): 717–738. Nonthasoot B., Sirichindakul B., Nivatvongs S., Sangsubhan C. Common peroneal nerve palsy: an unexpected complication of liver surgery. Transplant. Proc. 2006; 38: 1396-1397. Zanetti M., Strehle Kundert Zollinger H., Hodler J.. Morton neuroma: effect of MR imaging findings on diagnostic thinking and therapeutic decisions. Radiology. 1999; 213 (2): 583–588. Feinberg J., Sethi S. Sciatic neuropathy: case report and discussion of the literature on postoperative sciatic neuropathy and sciatic nerve tumors. HSS Journal. 2006; 2 (2): 181–187. Opis The Lateral Femoral Cutaneous Nerve (n. cutaneus femoralis lateralis; external cutaneous nerve) arises from the dorsal divisions of the second and third lumbar nerves. It emerges from the lateral border of the Psoas major about its middle, and crosses the Iliacus obliquely, toward the anterior superior iliac spine. It then passes under the inguinal ligament and over the Sartorius muscle into the thigh, where it divides into two branches, and anterior and a anterior branch becomes superficial about 10 cm. below the inguinal ligament, and divides into branches which are distributed to the skin of the anterior and lateral parts of the thigh, as far as the knee. The terminal filaments of this nerve frequently communicate with the anterior cutaneous branches of the femoral nerve, and with the infrapatellar branch of the saphenous nerve, forming with them the patellar posterior branch pierces the fascia lata, and subdivides into filaments which pass backward across the lateral and posterior surfaces of the thigh, supplying the skin from the level of the greater trochanter to the middle of the thigh. Zdjęcia Twój kręgosłup składa się z 33 małych, nieregularnych kości zwanych kręgami. Kości te zazębiają się ze sobą, tworząc złożoną, ale elastyczną strukturę cylindryczną. Rdzeń kręgowy biegnie w dół przez wydrążony środek tej cylindrycznej kolumny z korzeniami nerwowymi wyrastającymi z niej jak gałęzie. Te korzenie nerwowe przechodzą pomiędzy przestrzeniami międzykręgowymi, aby wyjść z kręgosłupa i rozprzestrzenić się na resztę ciała. To właśnie dzięki tym bardzo wrażliwym korzeniom nerwów rdzeniowych twoje ciało może się poruszać i czuć. Jeśli jednak korzeń nerwowy zostanie ściśnięty lub skręcony pod wpływem obciążenia przez kości kręgów, może to spowodować silny ból w otaczającym go regionie. Kręgosłup rozciąga się od szyi do biodra i jest podzielony na trzy podstawowe odcinki: szyjny, piersiowy i lędźwiowy. Ogłoszenia Korzenie nerwowe w odcinku szyjnym odpowiadają regionowi szyi, w odcinku piersiowym – regionowi klatki piersiowej, a w odcinku lędźwiowym – dolnej części pleców. Uszkodzenie korzeni nerwowych w każdej z tych trzech sekcji jest znany jako radikulopatia lub nerwu uszczypniętego, który jest związany z dużą ilością dyskomfortu i braku funkcji w dotkniętym regionie. Na przykład, uszczypnięcie nerwu lędźwiowego prowadzi do bólu pleców, który promieniuje do pośladków i nóg, podczas gdy uszkodzenie korzeni nerwów szyjnych powoduje ból barku i ramienia. Ten artykuł koncentruje się na przyczynach, objawach i leczeniu radikulopatii lędźwiowej i mówi, jak radzić sobie z dyskomfortem spowodowanym przez przyszczypnięty nerw w biodrze. Przyczyny przyszczypniętego nerwu Podstawową przyczyną radikulopatii lędźwiowej jest spontaniczne uwięzienie nerwu spowodowane pewnym naciskiem ze strony otaczającej anatomii. Niektóre zidentyfikowane specyficzne przyczyny obejmują: Operacje na biodrze, miednicy, lub lędźwiowego odcinka kręgosłupa Duży brzuch z fartuchem tłuszczowym Ciąża Wzmożone ciśnienie w jamie brzusznej spowodowane zbieraniem się płynów Ciasne pasy lub opaski Ucisk od noszenia ciężarów Ucisk od noszenia ciężarów Ucisk spowodowany przewlekłym noszeniem portfela Długie opieranie się o przedmiot (stół lub ławkę) Niesienie ciężkich przedmiotów podtrzymywanych przez udo lub pachwinę Długie Długie spacery/jazdy na rowerze/ćwiczenia obwodowe Uraz pachwiny lub dolnej części pleców Objawy zaciśniętego nerwu Najczęstszy zespół bólowy biodra spowodowany przez zaciśnięty nerw jest spowodowany uciskiem nerwu skórnego bocznego udowego. Ogłoszenia Nerw skórny boczny udowy wędruje od tylnej części miednicy i przez okolicę biodra. Objawy porażenia tego nerwu obejmują: Ostry ból odczuwany jest w dolnej części pleców, który może przemieszczać się przez pośladki, w dół nóg, aż do stopy. Ból jest często opisywany jako pieczenie, kłucie lub uczucie „szpilek i igieł”. Ból jest obecny przez cały czas i w większości pozycji, ale nasila się nawet przy lekkim dotknięciu skóry lub określonych czynnościach, takich jak siadanie lub kaszel. Bólowi zwykle towarzyszy drętwienie i mrowienie w okolicy biodra i zewnętrznej części uda po dotkniętej stronie ciała. Można również odczuwać swędzenie, osłabienie i zmniejszenie odruchów w dotkniętym regionie. Nie jest konieczne, aby doświadczać wszystkich tych objawów, aby można było mówić o radikulopatii lędźwiowej. (1) W niektórych przypadkach objawy te mogą całkowicie zniknąć, ale to nie oznacza, że problem został rozwiązany. Wręcz przeciwnie, może to wskazywać na pogorszenie stanu, w którym nerw staje się tak całkowicie skompresowany, że traci całą swoją funkcjonalność. Tak więc, nagła utrata czucia w dotkniętym miejscu może prowadzić do zaniku bólu, ale może również wywołać bardziej poważne komplikacje later. Nadmierne ciśnienie na nerw nie tylko zagraża jego własnej funkcji, ale może spowodować utratę aktywności mięśni, jak również. W związku z tym, nasilenie objawów samo w sobie nie wskazuje jak poważny jest twój problem. Leczenie medyczne Radikulopatia lędźwiowa jest samoograniczająca się i łagodna u 90% pacjentów. Ból może trwać od tygodni do miesięcy, a większość z nich ustępuje samoistnie. Reklamacje Nerw uszczypnięty goi się w miarę zmniejszania się ucisku na niego. Stąd zmniejszony ból i drętwienie wskazują, że gojenie jest w procesie. Stres nie jest znany jako przyczyna tego stanu i nie ma dowodów, że ciepło pomaga (choć nie zaszkodzi spróbować). Państwa lekarz oceni objawy, historię choroby i inne istotne czynniki przed przepisaniem odpowiedniego leczenia, które może obejmować kombinację terapii. Chirurgia Jeśli ból utrzymuje się, konieczna może być operacja odbarczenia nerwu lub przecięcia nerwu (usunięcie segmentu nerwu). Wśród wszystkich interwencji medycznych, operacja, trakcja i kortykosteroidy okazały się najbardziej skuteczne dla długoterminowej ulgi w bólu. (2) Interwencje niechirurgiczne Wielu pacjentów może znaleźć ulgę przyjmując leki przeciwzapalne dostępne bez recepty, takie jak ibuprofen, aspiryna lub inne leki z grupy NLPZ. Można nawet przyjmować leki przeciwbólowe bez recepty, takie jak Tylenol. Ale zawsze skonsultuj się z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek leków, aby dowiedzieć się o ich bezpieczeństwie i prawidłowym dawkowaniu. Przeciwdrgawkowe, które działają na nerwy, mogą być również stosowane (Dilantin, Neurontin). Jeśli ból jest uporczywy, zastrzyk lub blokada nerwów przez anestezjologa może być uzasadniona. Diagnostyka Nerw kulszowy jest powszechnie diagnozowany podczas badania. Twój lekarz wykona szereg manewrów diagnostycznych, które są prowadzone w kontekście Twojej osobistej historii medycznej, szukając identyfikacji i wykluczenia najbardziej niebezpiecznych potencjalnych przyczyn. Przy prostej diagnozie nerwu kulszowego, badanie wykaże utratę czucia lekkiego dotyku lub szczypania w dyskretnym obszarze górnej bocznej części uda. Zmiany neurologiczne będą prawdopodobnie czuciowe (czucie), a nie ruchowe (zdolność do poruszania się). Lekarze mogą zdecydować się na wykonanie badania przewodnictwa nerwowego w celu dalszego potwierdzenia diagnozy, oprócz innych testów i badań obrazowych (MRI), jeśli badanie fizykalne nie jest w pełni rozstrzygające. (3) Aby ocenić funkcję nerwu w dotkniętym regionie, lekarze czasami używają testu neurologicznego zwanego badaniem elektrodiagnostycznym lub EMG/NCS. Procedura ta polega na wprowadzeniu małych igieł do mięśni w obszarze, w którym odczuwane są objawy. Ogłoszenia Igły przekazują wyładowania elektryczne, które mogą pomóc w badaniu podstawowej aktywności nerwowej w danym obszarze. Umożliwia to lekarzowi prześledzenie bólu do jego źródła, a tym samym zidentyfikowanie uszczypniętego nerwu. Samodzielna opieka Oto, co możesz zrobić w domu, aby złagodzić ból: Właściwa odzież W domu pacjenci mogą znaleźć ulgę nosząc luźną/nieobowiązującą odzież. Masaż Masaż może pomóc rozluźnić mięśnie i nerwy w tym obszarze i w ten sposób złagodzić ból do pewnego stopnia, ale dowody na poparcie tego twierdzenia nie są zbyt mocne. Zmiany stylu życia Najlepsze zmiany stylu życia to te, które poprawiają czynniki ryzyka, czyli cukrzycę i otyłość. Zdrowa dieta odchudzająca, kontrola apetytu, kontrola glikemii i prawidłowa postawa są niezbędne zarówno w zapobieganiu, jak i łagodzeniu tego problemu. ALSO READ: Good Diet and Lifestyle Habits for a Healthier You Terapia fizyczna Utrzymanie brzucha, utrata wagi i ćwiczenia wzmacniające plecy mogą pomóc odciążyć kręgosłup i złagodzić objawy. Musisz również podjąć wysiłki w celu skorygowania swojej postawy i unikania pewnych pozycji, aby zminimalizować nacisk na plecy i nerwy kręgosłupa. Zimna terapia Zastosowanie okładu z lodu lub innego rodzaju zimnego kompresu na dotknięte miejsce może pomóc w uśmierzeniu bólu poprzez tymczasowe znieczulenie nerwów. Ale nigdy nie przykładaj lodu bezpośrednio, ponieważ może to spowodować nadmierne uszkodzenie skóry. ALSO READ: Terapia lodem: When and How to Use It Correctly Relaksacja Możesz zaangażować się w medytację i inne działania relaksacyjne, aby zmniejszyć napięcie w twoim ciele. Faktory ryzyka Najczęściej identyfikowane czynniki ryzyka radikulopatii lędźwiowej obejmują: Otyłość Cukrzyca Wyższy wiek Mediana wieku wystąpienia choroby wynosi 50 lat. Co ciekawe, częstość występowania jest siedmiokrotnie wyższa u pacjentów z cukrzycą niż w populacji ogólnej. Kiedy należy zgłosić się do lekarza Szukaj natychmiastowej pomocy medycznej, jeśli: Doświadczasz silnego, nieproporcjonalnego bólu. Ma Pan/Pani gorączkę. Ma Pan/Pani drętwienie w pachwinie charakteryzujące się niemożnością kontrolowania moczu lub kału. Ma Pan/Pani paraliż w jakiejkolwiek części ciała. Zapytaj lekarza, co go niepokoi, znając Pana/Pani historię choroby. Zapytaj, jakie inne diagnozy bierze pod uwagę. Twój lekarz zapyta cię o niedawne podróże, historię urazów, zmiany w lekach, jeśli masz gorączkę lub objawy neurologiczne, jeśli ból budzi cię w nocy, jeśli ból jest związany z jakimikolwiek innymi objawami, jeśli miałeś operację i inne pytania. Słowo końcowe Nerw przyszczypnięty w biodrze jest zwykle łagodny i odejdzie sam. Nie ma wielu opcji terapeutycznych, gdy już zostanie zdiagnozowany. Najlepszym sposobem zapobiegania temu schorzeniu jest unikanie otyłości i cukrzycy. Alexander CE, Varacallo M. Lumbosacral Radiculopathy. StatPearls. Published March 23, 2019. Zhang X, Zhang Z, Wen J, Lu J, Sun Y, Sang D. The effectiveness of therapeutic strategies for patients with radiculopathy: A network meta-analysis. Molecular pain. Opublikowano 2018. Berry JA, Elia C, Saini HS, Miulli DE. A Review of Lumbar Radiculopathy, Diagnosis, and Treatment. Cureus. Published October 17, 2019. Czy ten artykuł był pomocny? TakNie Nerw skórny uda boczny traduccions Nerw skórny uda boczny Afegiu nervi femorocutani wikidata Exemples Afegiu Arrel Coincidència mots No se n''han trobat exemples, afegiu-ne un. Proveu-ho amb una recerca més permissiva per a obtenir alguns resultats. La llista de les consultes més comunes: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

ucisk na nerw skórny boczny uda